De reis naar Roemenië

Op 12 mei om half 7 je bed uit omdat je weet dat het vliegtuig niet op je wachten zal. Veel tijd vrij gemaakt om naar het vliegveld in Keulen te rijden, want vaccinaties tegen files bestaan niet. Het dan toch echter voor elkaar krijgen om binnen 2 uur reizen er al te zijn? Dat is nou echt de achternaam Snels waardig. Met genoeg tijd over nog even op ons gemak wat kunnen drinken en relaxen voor de vlucht. In die tijd ook nog Axel gevonden op het vliegveld dus het groepje was compleet. Voor de vlucht hadden we samen met het ziekenhuis er nog voor gezorgd dat we een douane brief hadden omdat ik kleine medicijn naaldjes meeneem aan boord. Maar dit bleek allemaal zeer overbodig in Keulen. Want toen ik mijn handbagage op de band legde en de beveiliger de brief gaf met een kleine uitleg waarvoor de brief was. Antwoorde hij met een korte OK en haalde een keer zijn schouders op net alsof hij het niet gehoord had. Daar zaten we dan ik en Axel wachtend bij de gate totdat we eindelijk naar binnen mochten in onze knal roze vliegtuig van Wizz air. Totdat ik het vliegtuig zag waren er eigenlijk nog geen zenuwen. Het voelde tot dat moment aan als een gewone dag, of misschien een simpele vakantie. Maar door het zien van het vliegtuig die langzaam naar je gate rijd, triggerde er iets. De zenuwen kwamen spontaan naar boven. Het was immers ook mijn eerste keer vliegen. Dat ik weinig tot geen ervaring had met vliegtuigen was al snel zichtbaar. Want dat je 10 minuten doet over het vastzetten van je riem op de goede maat, ja… dat zie je de standaard avonturier niet doen. En aan de instructies van de stewardess had ik ook weinig. Het is maar goed dat je vaak helpende mede passagiers hebt, dus nog bedankt random vriendelijke Duitser! De stewardess kon dan wel Engels spreken, maar het leek erop of ze een record poging deed tot snelst pratende stewardess. Probeer het maar eens te verstaan, gigantisch vlotte Engelse woorden na elkaar en dat nog eens met een groot Hongaars accent. Gelukkig hebben we er wel om kunnen lachen! Verder verliep de vlucht prima. Eenmaal aangekomen in Cluj-Napoca in Roemenië wachtte ons de volgende verassing alweer. Ons vliegtuig stopte namelijk op een landingsbaan z’n paar kilometer van het daadwerkelijke vliegveld. Waar er daarna 2 normale OV bussen aankwamen rijden. We moesten dus doodleuk met 100 passagiers in 2 OV bussen proppen. Ook wel ervaren als de “Sandwich-Simulator” Waarbij je een vierkante meter deelt met 4 andere passagiers die allemaal stuk voor stuk natuurlijk handbagage bij hadden. Maar z’n reis van 15 euro kun je ook geen Gigantische luxe verwachten. Alhoewel het vliegtuig zelf spiksplinternieuw was. Eenmaal aangekomen op het vliegveld van Cluj-Napoca verliep alles zeer goed. En toen we naar buiten liepen zagen we gelijk de typische Roemeense cultuur. Cluj-Napoca is dan ook een zeer kleurrijke stad waarbij het niet raar is als de muren en daken allerlei kleurtjes hebben zoals traditioneel blauw. Cluj-Napoca is de studentenstad van Roemenië maar dat laat het ook blijken. Met een aantal universiteiten, gigantische winkel centrums, 25 bioscoopzalen en heel veel commerciële bedrijfs terreinen. Al met al een geweldige eerste indruk.